กะทิ เด็กเก็บกด

กะทิ ตื่นได้แล้ว เองจะไม่ไปเรียนหรอฮะ   เป็นเสียงของป้าฉัน ที่เหมือนนาฬิกาปลุก ตั้งแต่ฉันยังเด็ก เป็นเสียงเดิมๆ นั่นแหละ ถัด ต่อจากนี้ก็จะเป็นเสียงขอป้าฉันเช่นเดิมแหละ คะ มันดูเหมือนไม่แปลก แต่มันแปลกตรงน้ำเสียง และคำพูด กะเพราลูกแม่ ตื่นได้แล้วลูก มันไม่แปลกหรอกที่เค้าจะพูดกับลูกเค้าแบบนั้น เพราะว่าฉันไม่ใช่ลูกเค้า แต่ฉันเป็นแค่.......ลูกเลี้ยง......

                ฉันไม่เคยรู้หรอกว่าตัวเองเป็นลูกใคร  เพราะตั้งแต่จำความได้ฉันก็อยู่กับป้าฉันมาโดยตลอด   ฉันไม่เคยคิดที่อยากจะรู้แล้วว่าพ่อแม่ฉันเป็นใคร เพราะฉันมักจะได้คำตอบเดิมๆ เสมอว่า ....เองไม่ต้องรู้หรอก  แต่ถ้าเมื่อเค้าพร้อมจะบอกฉันก็พร้อมจะรับฟังเสมอ

            ฉันมีเพื่อนแต่ถึงจะมีก็ไม่กี่คนหรอก เพราะว่าฉันไม่มีสังคม อย่างคนอื่นเค้าไม่เหมือนกับกะเพราหรอก มีเพื่อนเยอะมากมาย เพราะว่าเธอหน้าตาดี น่ารัก ไม่เหมือนกับฉันยังไม่ทันจะเอ๋ยปากพูดอะไร ก็มักจะถูกด่าเสมอว่า  ไม่มีพ่อแม่ ฉันอยากรู้นักว่า ไม่มีพ่อแม่แล้วมันผิดรอ ฉันอยากถามพวกเค้าว่า พวกเธอเลือกเกิดกันได้หรอ ดูจากอาการและท่าทางของพวกเขาแล้ว ไม่ค่อยมีใครอยากจะคบฉัน แม้แต่ตอนกลางวัน ฉันกะจะไปนั่งกินขนมกับกะเพรา แต่แล้วเมื่อเพื่อนของกะเพราเข้ามาชวนไปกินขนม กะเพราก็เลือกที่จะไปกินกับเพื่อนโดยที่ไม่ลังเลใจ  แม้แต่กะเพราคนในครอบครัวฉัน ก็ไม่เคยสนใจฉัน   แต่ความจริงแล้วสิ่งที่ฉันโกรธยัยกะเพรามากที่สุด คือ ตอนที่พี่นที ชวนยัยกะเพราไปกินไอติมด้วย ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมพี่นทีถึงได้เลือกยัยกะเพรา ฉันก็ชอบพี่เหมือนกันนะ

.....หรือว่ามันจะผิดที่ฉันเกิดมาไม่มีพ่อแม่.......